Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna

Niezbyt długie rozdziały, wartka akcja, wciągająca zagadka, nieprzewidywalne zakończenie. Dla mnie kryminał-ideał. Szczerze polecam!
PS.: Pierwszej części trylogii nie czytałam, ale nie odczułam przez to jakichś braków, co oznacza, że można czytać od środka.

W świecie werniksu i fałszerzy dzieł Rembrandta, kwitnie miłość, ale taka zupełnie niemożliwa z niemożliwych - między Żydówką a SS-manem. Ale czy w świecie pogrążonym w wojnie coś w ogóle może kwitnąć? Czyli czeka wiele trudności naszych bohaterów. Ale kibicujemy.

Ciekawie całą intrygę autorka wymyśliła, ale jakby całość skondensować i zmieścić w przestrzeni ok. 350 stron, byłoby jeszcze lepiej.
A wracając do treści, to jak u Baudelairea - nie wszystko wygląda z bliska tak, jakim wydaje się z daleka.

Taki mało mroczny ten thriller, ale może to i dobrze dla niektórych - jakby delikatne oswojenie z gatunkiem. Wśród napisanych przez Lisę Jewell pozycji większość to obyczajówki i można wyczuć, że ten rodzaj literatury jest autorce bliski. Ale nie jest źle - przeczytałam do końca i wcale nie na siłę.
P.S.: A ciekawostką jest to, jak wiele książek ma w swoim tytule przymiotnik "idealny". Ja ze swojej strony polecam "Idealny ślub".

Max Czornyj. Dla mnie literacko genialny. Potrafi tchnąć autentyczność w swego narratora - czułam się jakbym czytała nie książkę współczesnego autora a "Sklepy cynamonowe". Wtrącenia rodem z biblii jak w "Mistrzu i Małgorzacie". A jeśli ktoś, sugerując się tytułem, szuka tu powieści obyczajowej, to pewnie się rozczaruje.

Tetralogii ciąg dalszy. Niby letnie przesilenie, ale letnio nie będzie, raczej gorąco i wrząco. Zarówno w życiu bohaterów, jak i w PRLowskiej rzeczywistości /strajki w Radomiu i Ursusie/. Joanna Jax nie zawodzi.

Dalsze dzieje rodzin Niemojskich i Kondratowiczów. Niby wojna minęła, ale nie dane jest głównym bohaterom żyć w spokoju. A w tle budowa polskiego portu w Gdyni.

Dziennikarz-detektyw, trochę jak Indiana Jones, z burzliwą przeszłością, z rodzinną tajemnicą, z żalem do nieżyjącego już ojca, z powodzeniem u kobiet, z szerokimi znajomościami. A do tego jeszcze klasztor, była Jugosławia, psychopatyczny /a jakże!/ morderca, sekretne tunele i Tadeusz Rydzyk, czyli wszystkiego po trochu. Nie najgorzej.

Po Elbing i Breslau przyszedł czas na Danzig - kolejne miasto na mojej książkowej mapie dwudziestolecia międzywojennego. Jest więc i historia, i losy rodziny głównych bohaterów, Jaśmińskich. Ich małe szczęści i wielkie dramaty. Miłość i udręka. Życie po prostu.
Polecam dla fanów książek historyczno-obyczajowych.

Coś ma w sobie ta B.A. Paris - myślę, widząc kolejkę oczekujących w bibliotece po jej najnowszą książkę. U mnie to już kolejna pozycja tej autorki, przez którą zarwałam noc. Nie mogłam się oderwać, chciałam już wiedzieć jaki będzie koniec. A był emocjonujący, zaskakujący.
Dla wielbicieli domestic noir wszystkie książki B.A. Paris są godne polecenia.

Druga część cyklu "Wiatr ze wschodu" i okazuje się, że ten wiatr targa także uczuciami głównych bohaterów. Miłość nie wygasła, ale nawarstwiające się przeciwności losu nie pozwolą jej dopełnić. A w tle historyczne wydarzenia w Piotrogrodzie /tak, to już nie jest carski Petersburg/.
Przyjemna lektura.

Miło czasem oderwać się od thrillerów i przeczytać spokojną książkę o sielskim życiu na wsi. Całość rozgrywa się pod koniec XIX w. na Podlasiu, więc pod zaborem, jednak ludzie żyją zgodnie z rytmem wyznaczonym porami roku. Jest czas siewów, zbiorów, świąt, zabaw. Autorka fascynuje się historią Podlasia, zbiera stare przyśpiewki, odkopuje obrzędy i przemyca do swoich książek. Czyli przyjemne z pożytecznym.

Nie wiedziałam czego spodziewać się po tej książce. Wydawało mi się, że będzie trochę nudna, długo rozkręcająca się. Oby wszystkie książki mnie tak pozytywnie zaskakiwały, wciągały, pochłaniały...
Żywioł, czyli tytułowa Katrina, zmienił na zawsze życie mieszkańców sennego miasteczka położonego gdzieś w Luizjanie. Każde załamanie pogody przenosi mieszkańców do wspomnień z 2005 roku. Ale nie tylko o takie piętno huraganu chodzi.
Warto przeczytać.

I kolejna w tym roku wspaniała, polska książka. Styl autorki od pierwszych stron przypadł mi do gustu, nie chciało się odrywać od czytania, ale z rozsądku trzeba. Tematyka również dla mnie interesująca. Breslau, lata 30. XX w., wtedy niemieckie i coraz popularniejsze hasła odrodzenia Wielkiej Rzeszy. A tym samym propaganda antyżydowska i jej kulminacja w postaci kryształowej nocy.
Polecam. U mnie w czołówce tegorocznych książek.

Bardzo dobry debiut autorki, bo książka wciąga od pierwszych stron. Ciekawa intryga, zakończenie również. Chciałabym coś więcej napisać, ale wydaje mi się, że cokolwiek bym nie dodała, zepsuję przyjemność czytania, zdradzając za wiele. Czyli po prostu polecam. A ja czekam na kolejne powieści Pani Moniki Dworak.

Wszystko jest zupełnie na odwrót, niż Ci się wydaje, Czytelniku. I takie motto przyświeca tej książce. Więcej nie będę zdradzać, bo po co psuć przyjemność z czytania?

Książka rozkręcała się całkiem długo - akcja przyspieszyła około trzysetnej strony, a zważywszy, że cała ma stron 380, to jakby nie patrzył, 3/4 pozycji ciągnęło mi się niemiłosiernie. Jednak mimo wszystko chyba skuszę się na kolejną książkę autora, po przeczytaniu przychylnych recenzji, iż w następnych częściach serii de la Motte poradził sobie lepiej. Czas pokaże.

Jedną część intrygi odgadłam dosyć szybko, myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy, a tu, proszę, jednak autorce się to udało. Ciekawa książka, nawet mimo tego, że domyśliłam się kawałka zakończenia, nadal bardzo dobrze mi się ją czytało. A zaskoczenie było dodatkowym plusem.

Książkę czytało się dosyć dobrze, chociaż zastanawia mnie wplecenie przez autora sporej ilości wątków seksualnych. Jakbym nagle przeniosła się do czytania Greya. Ale takiego dla mężczyzn. Moje wrażenie było takie, że nie wnosi to nic do tematu, a ma tylko być "pod publiczkę".
Pamiętnik Kasi, wpleciony pomiędzy główny nurt książki - bardzo tragiczny. Jeśli rzeczywiście, jak pisze autor, są to autentyczne fragmenty zapisków zaginionej dziewczyny, to aż ciarki prz dzą na myśl co przeszła. A właściwie - co przeżyło to dziecko, bo to jeszcze dziecko przecież...
Końcówka trochę na siłę, ale podsumowując - książka nie była zła.

Wszystko wskazywało mi na to, że będzie kit - i ten tytuł /"idealny" - jakby tak pod publikę/, i informacja o obecności na liście bestsellerów /często w przeszłości było to dla mnie rozczarowujące/, ale jednak zaryzykowałam i... zazdroszczę wszystkim, którzy maja tę książkę jeszcze przed sobą.
Klimat, napięcie, zaskoczenie. Polecam.