Waldorff : ostatni baron Peerelu
Charakterystyczny głos Jerzego Waldorffa, dobiegający z radiowych głośników, rozpoznawali wszyscy. Podobnie jak kolejne jamniki o imieniu Puzon, które towarzyszyły mu w programach telewizyjnych. Poświęcone muzyce poważnej felietony i książki, które pisał, były powszechnie czytane - dla ich niepowtarzalnego stylu, świadomie archaicznego języka i anegdot z przedwojennej Polski, skazanej w Peerelu na zapomnienie. Dziś
jego głos istnieje już tylko na taśmach radiowych i telewizyjnych; tygodniki, w których publikował felietony, pożółkły w archiwalnych zszywkach, a książki spoczywają w bibliotekach. Pozostają jednak rzeczy trwalsze niż papier. Ponad tysiąc zabytkowych nagrobków na Starych Powązkach uratowanych od zniszczenia. Muzeum Karola Szymanowskiego w zakopiańskiej willi "Atma", wykupionej za pieniądze zgromadzone podczas społecznej zbiórki. Muzeum Teatralne przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Pomniki ludzi, którzy w 1918 roku przynieśli Polsce niepodległość: Ignacego Paderewskiego i Józefa Piłsudskiego. Wszystko po to, żeby Polacy pamiętali. Bo jak powtarzał Waldorff za Norwidem "Ojczyzna - to ziemia i groby. Narody tracąc pamięć - tracą życie". Za najważniejszą rolę w swoim życiu uważał tę, którą sam wybrał - strażnika narodowej pamięci.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Mariusz Urbanek. |
Hasła: | Waldorff, Jerzy (1910-1999) Krytycy muzyczni - Polska - 20 w. Polska - kultura - biografie - 20 w. Biografie |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Iskry, 2008. |
Opis fizyczny: | 344, [3] s. : il. ; 25 cm. |
Uwagi: | Bibliogr. s. 333-[335]. Indeks. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)