Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna

Wiktymologia kryminalna

Autor: Hołyst, Brunon

Dopiero w XX wieku zaczęto się zajmować systematycznie problematyką ofiary przestępstwa. Pojawiły się poglądy o konieczności systemowego spojrzenia na osobę sprawcy, ofiarę i czyn. Dużą rolę w tym całościowym ujęciu teorii zachowań przestępczych odegrała koncepcja symbolicznego interakcjonizmu Georga H. Meada (1863-1931), w której szeroko uwzględniono zagadnienia wpływu postrzegania

partnera oraz przypisywanego mu znaczenia na własne zachowanie. W 1979 r. w Münster założono Światowe Towarzystwo Wiktymologii (The World Society of Victimology), które uzyskało status organu konsultacyjnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Rady Europy. W następnych latach powstały krajowe towarzystwa wiktymologii w Australii, Brazylii, Grecji, Indiach, Japonii i Południowej Korei. Od 1973 r. co trzy lata są organizowane międzynarodowe sympozja. Pierwsze odbyło się w Jerozolimie, a kolejne między innymi w: Bostonie (1976), Münster (1979), Tokio/Kioto (1982), Zagrzebiu (1985), Jerozolimie (1988), Rio de Janeiro (1991), Adelaide (1994) oraz Amsterdamie (1997).
Wiktymologia ewoluuje nie tylko w Stanach Zjednoczonych, lecz także w Europie. Wiele prac na jej temat ukazało się w Izraelu, jak również w Ameryce Środkowej i Południowej, Indiach, Australii i Japonii, publikowane są też czasopisma, np. "International Review of Victimology" USA, "Japanese Journal of Victimology", "Victimology" Cordoba/Argentyna, "Journal of Australasian Society of Victimology". Na rozwój wiktymologii kryminalnej wpływa europejskie prawo karne. W Polsce znaczącymi wydarzeniami były ogłoszenie Polskiej Karty Praw Ofiary z 2000 r. oraz przyjęcie Krajowego Programu na Rzecz Ofiar Przestępstw, opracowanego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w 2004 r.

Opis pochodzi od wydawcy

Zobacz pełny opis

---

1. STRUKTURA KSIĄŻKI
2. Wiktymologia kryminalna przegląd problemów
3. Criminal Victimology abstract
4. Rozdział 1. Ogólne zagadnienia wiktymizacji kryminalnej
5. 1. Teoretyczne perspektywy wiktymizacji kryminalnej
6. 2. Rozwój wiktymologii kryminalnej
7. 3. Potencjał wiktymogenny i podatność wiktymizacyjna
8. 4. Badania wiktymizacyjne
9. 5. Klasyfikacja ofiar przestępstw
10. 6. Płeć a wiktymizacja kryminalna
11. 7. Powtórna i wielokrotna wiktymizacja
12. Rozdział 2. Zakres i skutki wiktymizacji kryminalnej
13. Rozdział 3. Strach przed przestępczością
14. Rozdział 4. Nowy model ofiary przestępstwa
15. Rozdział 5. Związki ofiary ze sprawcą przestępstwa
16. 1. Model ofiary
17. 2. Relacje między ofiarą a sprawcą
18. Rozdział 6. Ofiara sprawcą przestępstwa
19. Rozdział 7. Wiktymizacyjne aspekty przestępczości terrorystycznej
20. Rozdział 8. Przestępczość narkotykowa
21. Rozdział 9. Handel ludźmi
22. Rozdział 10. Nadużycie władzy
23. Rozdział 11. Seksualne wykorzystanie dzieci
24. 1. Rozmiary zjawiska
25. 2. Pedofilia
26. 3. Stan psychiczny i fizyczny dziecka wykorzystywanego seksualnie
27. 4. Nadużycia seksualne w sieci
28. 5. Kobiety jako sprawczynie nadużyć seksualnych wobec dzieci
29. 6. Eksploatacja seksualna dzieci
30. Rozdział 12. Korupcja
31. Rozdział 13. Wiktymologia zachowań nieumyślnych
32. 1. Ryzyko jego definicje i postrzeganie
33. 2. Ruch drogowy działania prewencyjne
34. 3. Przeciążenie pracą i jego skutki
35. 4. Deprywacje, przeciążenia, zagrożenia
36. 5. Strategie radzenia sobie ze stresem
37. Rozdział 14. Policjanci jako ofiary postaw agresywnych
38. Rozdział 15. Wiktymologia penitencjarna
39. 1. Przepełnienie więzień
40. 2. Samobójstwa
41. 4. Członkowie rodziny osób uwięzionych
42. 5. Podkultura więzienna w polskich zakładach penitencjarnych
43. Rozdział 16. System pomocy ofiarom przestępstw
44. 1. Obowiązek państwa wobec pokrzywdzonego
45. 2. Kompensacja dla ofiar przestępstw w niektórych państwach
46. 3. Ofiara w systemie restytucji
47. 4. Fundacja Pomocy Ofiarom Przestępstw
48. 5. Doradztwo ofiarom przestępstw psychoterapia
49. 6. Polityka państwa wobec ofiar przestępstw
50. 7. Działania policji na rzecz ofiar przestępstw
51. 8. Rola wolontariatu w pomocy ofiarom przestępstw
52. 9. Pomoc ofiarom przestępstw w Stanach Zjednoczonych
53. Rozdział 17. Mediacja między ofiarą a sprawcą przestępstwa
54. Literatura uzupełniająca
55. ANEKS
56. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka zaakceptowana i proklamowana w Rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 217 A (III) z dnia 10 grudnia 1948 r.
57. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r.
58. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2
59. Deklaracja podstawowych zasad wymiaru sprawiedliwości odnoszących się do ofiar przestępstw i nadużyć władzy Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ 40/34 z dnia 29 listopada 1985 r. (ONZ 85)
60. Europejska Konwencja o kompensacji dla ofiar przestępstw popełnionych z użyciem przemocy z dnia 24 listopada 1983 r.
61. Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r.
62. Europejska Konwencja o wykonywaniu praw dzieci, sporządzona w Strasburgu dnia 25 stycznia 1996 r.
63. Zalecenie nr R (85) 11 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie pozycji ofiary w ramach prawa i procesu karnego (przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 28 czerwca 1985 r. na 387. posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów)
64. Zalecenie nr R (87) 21 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie pomocy dla ofiar i zapobiegania wiktymizacji (przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 17 września 1987 r. na 410. posiedzeniu Przedstawicieli Ministrów)
65. Zalecenie nr R (2000) 11 Komitetu Ministrów do państw członkowskich w sprawie przeciwdziałania handlowi ludźmi w celu wykorzystania seksualnego (przyjęte przez Komitet Ministrów w dniu 19 maja 2000 r. na 710. posiedzeniu Zastępców Ministrów)
66. Rekomendacja nr R (97) 13 [Ministrów dla państw członkowskich] odnosząca się do zastraszania świadków i prawa do obrony z dnia 10 września 1997 r.
67. Rekomendacja Komitetu Ministrów Rec(2006)8 w sprawie pomocy dla ofiar przestępstw z dnia 14 czerwca 2006 r.
68. Decyzja ramowa Rady z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym (2001/220/WSiSW)
69. Dyrektywa Rady 2004/80/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. odnosząca się do kompensaty dla ofiar przestępstw
70. Rezolucja nr 2 o sprawiedliwości przyjaznej dla dzieci z dnia 26 października 2007 r. MJu-28(2007)Resol. 2E
71. Polska Karta Praw Ofiary październik 1999 r.
72. Przypisy

Zobacz spis treści

Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:

Dodaj komentarz do pozycji:

Swoją opinię można wyrazić po uprzednim zalogowaniu.