Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna

Spis treści:

1. Przedmowa. Dlaczego w USA niema służby wywiadu zagranicznego
2. Rozdział 1. Po co jest potrzebny wywiad agenturalny
3. Wywiad agenturalny i wywiad satelitarny: kiedy szpieg jest skuteczniejszy od satelity
4. Po co są potrzebni szpiedzy
5. Wywiad w epoce internetu i globalnej komunikacji
6. Rozdział 2. Po co jest potrzebny wywiad wojskowy
7. Dlaczego każde szanujące się państwo ma kilka służb wywiadowczych
8. NKWD i Razwiedupr
9. Przekazanie wywiadu wojskowego z Czeki do Armii Czerwonej w czasie wojny domowej oraz przyczyny tej decyzji
10. Rozdział 3. KGB i GRU
11. Wywiad wojskowy i tajna policja w strukturze władzy ZSRR oraz ich zadania
12. Pierwszy Zarząd Główny KGB i GRU Sztabu Generalnego
13. Wojsko i KGB jako dwa elementy przeciwwagi oraz siły zwalczające się i trzymające się nawzajem w szachu
14. Rozdział 4.Trzy poziomy wywiadu wojskowego
15. Taktyka, sztuka operacyjna i strategia jako trzy poziomy sztuki wojennej
16. Podział wywiadu wojskowego na taktyczny, operacyjny i strategiczny
17. GRU jako szczyt gigantycznej piramidy wywiadu wojskowego
18. Najważniejsze doniesienie radzieckiego wywiadu wojskowego w czasie drugiej wojny światowej
19. Rola wywiadu taktycznego podczas bitwy kurskiej i przełom w wojnie
20. Rozdział 5. Wywiad taktyczny
21. Wywiad taktyczny Armii Radzieckiej: komórki i pododdziały rozpoznania kompanii, batalionów, pułków i dywizji
22. Struktura i zadania sztabu na szczeblu batalionu, pułku i dywizji
23. Kompletowanie oddziałów rozpoznania w formacjach na szczeblu taktycznym do dywizji włącznie
24. Rozdział 6. Dlaczego głównodowodzący wojsk lądowych Armii Radzieckiej nie miał własnego zarządu wywiadowczego
25. Struktura organizacyjna Armii Radzieckiej oczami zachodnich ekspertów
26. Struktura organów kierujących działaniami wojskowymi w państwach zachodnich oraz w Związku Radzieckim po wojnie
27. Front, wyjątkowa formacja w czasie wojny, jako cecha charakterystyczna sił zbrojnych ZSRR
28. Dlaczego w Związku Radzieckim głównodowodzący lotnictwa, strategicznych wojsk rakietowych i obrony powietrznej nie mieli własnych zarządów wywiadowczych
29. Rozdział 7. Wywiad operacyjny
30. Operacyjny wywiad wojskowy na szczeblu korpusów, armii ogólnowojskowych, pancernych i lotniczych, okręgów wojskowych, flot (a w czasie wojny również frontów)
31. Struktura zarządu wywiadowczego frontu i funkcje jego wydziałów
32. Struktura dowodzenia okręgów wojskowych i grup wojsk oraz ich działania w czasie wojny
33. Struktura i zadania zarządów, wywiadowczych czterech radzieckich flot
34. Struktura i zadania wydziałów wywiadowczych armii ogólnowojskowych i pancernych
35. Korpusy armijne w Armii Radzieckiej i ich reforma w 1957 roku
36. Wywiad lotniczy
37. Wywiad operacyjny i wywiad strategiczny: który silniejszy? — Zagraniczne sieci agenturalne wywiadu operacyjnego
38. Siły radzieckiego wojskowego wywiadu strategicznego i operacyjnego oraz wywiadu zagranicznego KGB skierowane przeciwko państwom NATO na przykładzie RFN i Turcji w latach 60. i 70
39. Różnice w metodach pracy radzieckiego wojskowego wywiadu strategicznego i operacyjnego
40. Specyfika werbowania agentów przez oficerów wywiadu operacyjnego
41. Zalety i wady pracy agenturalnej na szczeblu wywiadu operacyjnego
42. Znaczenie wywiadu operacyjnego w radzieckim wywiadzie wojskowym
43. Rozdział 8. Wywiad strategiczny
44. Dwie metody dowodzenia armią w ZSRR na poziomie strategicznym
45. Struktura i zadania Sztabu Generalnego
46. Główny Zarząd Wywiadowczy Sztabu Generalnego jako najwyższy szczebel radzieckiego wojskowego wywiadu strategicznego
47. Struktura GRU
48. Operacyjne, analityczne i pomocnicze zarządy GRU oraz ich zadania
49. Akademia Wojskowo-Dyplomatyczna Armii Radzieckiej jako integralna część GRU
50. Rozdział 9. Cherchez lafemme. Kobiety w radzieckim wywiadzie , wojskowym
51. Kobiety w wywiadzie wojskowym na szczeblu taktycznym, operacyjnym i strategicznym
52. Rezerwa dywersyjna: kobiety w wywiadzie taktycznym i operacyjnym, ich selekcja i szkolenie
53. Towarzyszki broni: kobiety w strategicznym wywiadzie agenturalnym
54. Rozdział 10. Droga na szczyt
55. Winda i drabina: dwie ścieżki radzieckiego strategicznego wywiadu agenturalnego
56. Typowanie kandydatów do pracy w GRU: kryteria formalne i nieformalne
57. Egzaminy kwalifikacyjne
58. Dlaczego służby specjalne Związku Radzieckiego nie stosowały wykrywacza kłamstw
59. Kluczowe cechy niezbędne do pracy w wywiadzie strategicznym oraz metody ich weryfikacji podczas wyboru kandydatów
60. Rozdział 11. Szkolenie
61. Nauka na pierwszym wydziale Akademii Wojskowo-Dyplomatycznej
62. Co różni oficera Sztabu Generalnego od zwykłych oficerów armii i marynarki
63. Program nauczania: teoria i praktyka
64. Egzaminy końcowe
65. Rozdział 12. Przykrywka
66. Pracownik Aerofłotu, dziennikarz, przedstawiciel handlowy, dyplomata: przykrywki i legendy oficerów wywiadu wojskowego
67. Zalety i wady różnych instytucji wykorzystywanych jako przykrywki
68. Pierwszy Zarząd GRU. Przygotowanie do pracy operacyjnej
69. Rozdział 13. Przykrywka przezroczysta
70. Attache wojskowi: szkolenie, funkcja attache wojskowego jako przykrywka, jej zalety i wady
71. Wybitni radzieccy oficerowie wywiadu wojskowego, którzy pracowali pod przykrywką attachatu: Jewgienij Iwanow, Władimir Strielbicki, Leonid Biekrieniew
72. Rozdział 14. Głęboka przykrywka
73. Typowanie i szkolenie nielegałów
74. Różnica między „zwykłymi" szpiegami i nielegałami
75. Legenda podstawowa i zapasowa
76. Nielegalny staż
77. Podróż do kraju docelowego. Legalizacja tymczasowa i legalizacja podstawowa
78. Wybór miejsca pracy i rodzaju działalności
79. Czy nielegał mógł służyć w armii albo w służbach specjalnych nieprzyjaciela? Mity o nielegałach w masowej wyobraźni
80. Najdogodniejsze miejsca pracy dla nielegała
81. Wybór, szkolenie i kierowanie nielegałami w GRU i KGB
82. Słynni nielegałowie to ci, którzy zaliczyli wpadki
83. Kariera nielegała w wywiadzie
84. Rozdział 15. Cicha przykrywka (tichuszka)
85. Jak i w jakim celu wybierano cichych i jak ich wykorzystywano
86. Kariera cichego i kariera zwykłego oficera operacyjnego GRU
87. Rozdział 16. Idź tam, nie wiem gdzie, znajdź to, nie wiem co...
88. Jak wyznaczyć zadanie podwładnym, gdy sam nie wiesz, czego właściwie chcesz
89. Wyznaczanie skomplikowanych, teoretycznie niewykonalnych zadań w GRU oraz znaczenie tego rodzaju zarządzania
90. Rozdział 17. Rezydentura
91. Trzy rodzaje zagranicznych struktur bojowych radzieckiego wywiadu wojskowego
92. Rezydentura pod przykrywką
93. Trzy części radzieckiej kolonii za granicą i stosunki między nimi
94. Jak w mafii: zewnętrzne oznaki statusu i wewnętrzna nieformalna hierarchia oficerów rezydentury
95. Rodzaje rezydentur
96. Wyznaczanie zadań dla rezydentur i poszczególnych oficerów
97. Kariera oficera operacyjnego w rezydenturze
98. Rezydent: nieograniczona władza i „licencja na zabijanie"
99. Zastępca rezydenta ds. nielegałów: druga osoba w rezydenturze
100. Zastępca rezydenta ds. informacji: filtr przepływu informacji
101. O znaczeniu informacji z otwartych źródeł
102. Szyfranci w rezydenturze: specjalny status i ścisła izolacja
103. Grupy służby technicznej, nasłuchu radiowego, od sytuacji operacyjnej i grupa operacyjno-techniczna
104. Personel techniczny rezydentury
105. Finanse w pracy agenturalnej: rachunkowość i kontrola
106. Jak wyglądała duża placówka GRU w państwie zachodnim (hipotetyczny przykład)
107. Nielegalna rezydentura
108. Grupa agenturalna
109. Rezydentura agenturalna
110. Agenci pracujący samodzielnie
111. Rozdział 18. Żona — skarb dla szpiega
112. Rodzina — obciążenie czy pomoc w karierze?
113. Relacje w małżeństwie jako kluczowy czynnik rozwoju kariery: stanowisko GRU i stanowisko KGB
114. Szkolenie żon oficerów GRU
115. Wychowywanie dzieci
116. Z wózkiem na operację wywiadowczą: wykorzystywanie żon oficerów GRU do pracy w rezydenturze
117. Rozdział 19. Agentura
118. Agenci radzieckiego wojskowego wywiadu strategicznego
119. Współpraca z „zaangażowanymi" obywatelami ZSRR: stanowisko GRU i KGB
120. Agentura podstawowa i pomocnicza
121. Agentura pozyskująca i bojowa
122. Typy oficerów zabezpieczenia i ich zadania. Dobrowolne wsparcie wywiadu radzieckiego
123. Rozdział 20. Werbunek
124. Werbunek agenta jako kluczowa operacja strategicznego wywiadu agenturalnego
125. Zdobywanie informacji jako główne zadanie agenta
126. Wyszukiwanie kandydatów na agentów: kryteria wyboru
127. Typowanie i weryfikacja kandydatów
128. Sztuka werbowania
129. Szkolenie zwerbowanego agenta
130. Liczba werbunków jako kluczowy wskaźnik przewagi w nieformalnym współzawodnictwie oficerów operacyjnych GRU
131. Rozdział 21. Łączność agenturalna
132. Łączność agenturalna jako główna przyczyna wpadek w wywiadzie
133. Łączność agenturalna osobowa i bezosobowa
134. Formy łączności osobowej i bezosobowej
135. Przygotowanie systemu łączności dla konkretnego agenta
136. Wykorzystywanie skrytek
137. Rozdział 22. Prowadzenie agenta i działalność wywiadowcza w praktyce
138. Sytuacje konfliktowe w pracy z agentem i ich rozwiązywanie
139. Odcinanie agenta
140. Organizacja pracy z agentami radzieckiego wywiadu wojskowego przed drugą wojną światową, utrata łączności z siatką agenturalna w Europie po ataku Niemiec na ZSRR oraz lekcje po wpadce Czerwonej Orkiestry
141. Praca z odciętymi agentami
142. Praca z grupami agenturalnymi
143. Przekształcenie grupy agenturalnej w rezydenturę
144. Plany działania rezydentury po wpadce siatki oraz w czasie wojny
145. „Nigdy nie powierzaj najbliższemu przyjacielowi żony, samochodu i agentury": brutalna konkurencja między oficerami operacyjnymi, jej przyczyny i konsekwencje
146. Informacje, dokumenty i próbki jako trzy kategorie materiałów wywiadowczych oraz specyfika ich zdobywania
147. Rozdział 23. GRU i przemysł zbrojeniowy
148. Armia jako część radzieckiego przemysłu zbrojeniowego
149. Specyfika finansowania nowych technologii wojskowych w Związku Radzieckim
150. Zasoby finansowe GRU i KGB
151. Własne innowacje i zdobywanie zachodnich technologii jako metody opracowywania najnowszego radzieckiego sprzętu wojskowego
152. Cztery rodzaje informacji w wywiadzie wojskowym. Kryteria ich oceny
153. „Księga zamówień" przemysłu zbrojeniowego
154. „Szpiegowska gospodarka" i konkurowanie z innymi resortami
155. Udział w pozyskiwaniu informacji wojskowo-technicznych rezydentur pod przykrywką i nielegalnych rezydentur
156. Rozdział 24. GRU i „towarzysze broni"
157. Struktura wywiadu wojskowego w krajach, które znalazły się pod skrzydłami Związku Radzieckiego oraz szkolenie ich kadry
158. Wolny rynek w obozie socjalistycznym: dlaczego wywiady państw bloku wschodniego chętnie pracowały dla Związku Radzieckiego, a nawet konkurowały z jego wywiadem wojskowym
159. Rozdział 25. Jak GRU oceniało jakość pracy szpiegów
160. Trzy kategorie materiałów wywiadowczych i specyfika ich analizy
161. Szyfrogramy informacyjne i operacyjne
162. Pięć szczebli przekazywania informacji jako podstawa oceny wyników pracy rezydentur, oficerów operacyjnych i ich agentów
163. Informacja ze źródeł otwartych
164. O wartości dokumentacji i próbek na przykładzie projektu kopiowania francuskiego pocisku przeciwpancernego Nord SS.10
165. Wysyłanie zdobytych dokumentów i próbek do ZSRR i ich obróbka
166. Ptaszyna, cennik, owieczka: system przetwarzania i oceny zdobytych dokumentów i próbek w zarządach analitycznych GRU
167. Zasady przetwarzania informacji wywiadowczych
168. Rozdział 26. Kontrwywiad
169. Specyfika pracy wywiadowczej w różnych krajach
170. Chiny i Japonia: piekło i niebo dla szpiega
171. Kraje o łagodnym i ciężkim reżimie kontrwywiadowczym
172. Złota zasada przeciwdziałania kontrwywiadowi nieprzyjaciela
173. Życie osobiste przy całodobowym nasłuchu
174. Obserwacja zewnętrzna i jej rodzaje
175. Jak sprawdzić, czy jesteś obserwowany? Trasy sprawdzające. Kontrobserwacja
176. Akcje demaskujące oficerów wywiadu i agentów
177. Wpadka i jej zlokalizowanie
178. Czy państwa zachodnie mogły skutecznie i systemowo przeciwdziałać radzieckiemu wywiadowi wojskowemu? Typowe błędy i możliwe scenariusze działań
179. Rozdział 27. Wielki szpieg wojskowy towarzysz Stalin
180. Dlaczego od października 1942 roku w Związku Radzieckim jednocześnie działały trzy służby wojskowego wywiadu strategicznego
181. Stalin przejmuje wszystkie zadania wojskowego wywiadu strategicznego niezwiązane bezpośrednio z wojną z Niemcami i ich europejskimi sojusznikami. Pragmatyczny zawodowiec z olbrzymim doświadczeniem pracy podziemnej a pięknoduch-dyletant: jak Stalin i Hitler traktowali wywiad wojskowy i jego mroczne aspekty
182. Od napadu na konwój Banku Państwowego w Tyflisie do wielkich operacji wywiadowczych podczas konferencji w Teheranie i Jałcie: Stalin jako szpieg wojskowy najwyższej klasy.
183. Rozdział 28. Wujek Pietia
184. Krótki życiorys Piotra Iwanowicza Iwasżutina
185. Czekista z prawdziwego zdarzenia na czele wywiadu wojskowego: dlaczego pierwszy zastępca przewodniczącego KGB Iwaszutin został szefem GRU i pozostał na tym stanowisku prawie ćwierć wieku
186. Rozdział 29. Nowe czasy
187. Radykalne zwiększenie możliwości wywiadu w związku z powstaniem nowych technologii i zmianami geopolitycznymi w ostatnich dekadach
188. Wywiad zmienia swoje oblicze, funkcje wywiadowcze przejmują firmy prywatne
189. Dzisiaj potęga państwa nie zależy od wielkości terytorium, liczby ludności, surowców naturalnych czy mocy przemysłowych, tylko od posiadania ważnych informacji
190. Zasób wiedzy ludzkości gwałtownie rośnie, poziom intelektualny poszczególnych osób szybko spada: problemy i wyzwania nowego tysiąclecia
191. Rozdział 30. Struktura i zadania oddziałów specjalnego przeznaczenia
192. Powstanie w ZSRR specjalnych jednostek dywersyjnych do poszukiwania i niszczenia broni jądrowej nieprzyjaciela oraz środków jej przenoszenia
193. Określenia SpN i specnaz, ich pochodzenie i użycie
194. Powstanie w ZSRR 46 samodzielnych kompanii SpN w 1950 roku
195. Skład samodzielnej kompanii SpN w pierwszej połowie lat . 70
196. Zwiększenie mocy bojowej oddziałów dywersyjnych w 1957 roku
197. Powstanie dziesięciu brygad SpN w 1962 roku i ich skład
198. Najbardziej tajemnicza jednostka: kompania sztabowa brygady SpN, jej skład i zadania
199. Cele i zadania oddziałów i związków SpN
200. Ogólna struktura i skład oddziałów SpN Sił Zbrojnych Związku Radzieckiego
201. Rozdział 31. Agentura SpN
202. Punkt rozpoznania SpN i jego zadania związane z werbowaniem i szkoleniem agentury bojowej
203. Zadania agentów SpN
204. Ludzie do akcji specjalnych, ich selekcja, szkolenie i zadania
205. Uśpiona siatka agenturalna SpN: właściciele, dywersanci, obserwatorzy
206. Rozdział 32. Taktyka oddziałów SpN
207. Sposoby na przedostanie się na terytorium nieprzyjaciela. Transport i desant tysięcy dywersantów na głębokie tyły nieprzyjaciela
208. Przykładowe akcje dywersyjne na obiekty nieprzyjaciela
209. Zdobywanie i przesłuchiwanie jeńców
210. Lądowanie oddziałów SpN na praskim lotnisku 21 sierpnia 1968 roku w ramach inwazji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji jako przykład operacji przejęcia ważnego obiektu strategicznego
211. Dodatek. Rady dla początkujących
212. Najważniejsze techniki i chwyty psychologiczne z olbrzymiego arsenału szpiega, które należy przyswoić

Zobacz spis treści

---

---